Οι μαθητές του Ε΄2 τμήματος του σχολείου μας με τη σύμπραξη της δασκάλας τους κ. Χριστοδούλου Σταυρούλας έγραψαν και ζωγράφισαν μια ιστορία, στα πλαίσια του πανελλαδικού διαγωνισμού βιοποικιλότητας της KIVOTOS EVENTS. Η ιστορία αναφέρεται σε μια νεαρή φώκια Μονάχους-Μονάχους που καταφέρνει να γεννήσει τα μωρά της και να πει στους ανθρώπους να σέβονται και να φροντίζουν το περιβάλλον, ώστε να μη σπάσει η “αλυσίδα” που μας δένει όλους.
ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΦΩΚΙΑ
Μια ηλιόλουστη και ζεστή μέρα του καλοκαιριού ξημέρωνε στην Αλόννησο. Τα πλάσματα της θάλασσας απολάμβαναν τα νερά του Αιγαίου. Κοντά σε μια σπηλιά, κατοικούσαν φώκιες Μονάχους Μονάχους. Μια από αυτές, η Μόνα, ήταν έτοιμη να γεννήσει .Η εγκυμοσύνη της ήταν δύσκολη και επικίνδυνη, καθώς γνώριζε ότι ήταν απειλούμενο είδος.
Το μεσημεράκι την επισκέφτηκε το σοφό χταπόδι και της ευχήθηκε να κάνει ευγενικά και υγιή παιδιά. «Πρόσεχε, γιατί έρχεται ο Μαύρος Ψαράς με το μεγάλο δίχτυ και μας αρπάζει. Χτες έπιασε τον Πάτρικ!», είπε.
-Α! Πώς δε μάθαμε κάτι; Λυπάμαι , απάντησε η Μόνα.
Δυο μέρες μετά τα ψαράκια συζητούσαν για τον ψαρά λέγοντας ότι είναι εκδικητικός και επικίνδυνος. Το διάβασαν στη θαλασσινή εφημερίδα. Είχαν τρομάξει. Ξαφνικά , ένας περίεργος ήχος ακούστηκε και μια μαύρη κηλίδα απλώθηκε στην επιφάνεια .Ήταν το πετρέλαιο που χύθηκε από τη βάρκα του .Τα ψάρια έφυγαν τρομαγμένα.
-Βοήθεια ! φώναξε η Μόνα καλώντας τον σύζυγό της. Αυτός όμως ήταν μακριά…
-Χαχαχα, γέλασε ο Μαύρος ψαράς. Δε θα γλυτώσετε ποταπά ζώα!
Άπλωσε τα δίχτυα του ως τον πάτο της θάλασσας ,αλλά δεν κατάφερε να πιάσει τίποτα μιας και τα ψάρια είχαν φύγει μακριά από το βρομερό πετρέλαιο. Θυμωμένος, πέταξε το καλάμι του και τραυμάτισε τη φώκια στο πτερύγιο. Η Μόνα κολύμπησε ανήσυχη στην σπηλιά της και γέννησε , λίγο νωρίτερα απ’ ότι έπρεπε, δυο χαριτωμένα γκρίζα μικρά που αμέσως θήλασαν. Δεν ήταν όμως μόνη. Σήκωσε το κεφάλι και
είδε ένα παιδί που την κοιτούσε! Εκείνο τίναξε τα βατραχοπέδιλά του και κατευθύνθηκε στη στεριά.
– Είδα μια τραυματισμένη φώκια με δυο μωρά, φώναξε.
Τότε ,όλοι παρατήρησαν πως η θάλασσα είχε μολυνθεί από πετρέλαιο. Αμέσως κάλεσαν το Λιμενικό και το κέντρο περίθαλψης θαλάσσιων ζώων. Ευτυχώς δεν άργησαν. Οι υπάλληλοι του Λιμενικού ξεκίνησαν τις διαδικασίες απορρύπανσης που ολοκληρώθηκαν με ικανοποιητικά αποτελέσματα ,ενώ οι εθελοντές της περίθαλψης ζώων περίμεναν να δουν την τραυματισμένη φώκια.
Εντωμεταξύ η Μόνα με τα μωρά και τον σύζυγό της, που είχε φτάσει στην σπηλιά τους λίγο μετά τη γέννα, χαρούμενοι αλλά και ανήσυχοι για τον τραυματισμό της πήγαιναν για το θαλάσσιο υδρονοσοκομείο. Εκεί, μακριά από τον Μαύρο ψαρά, διαπίστωσαν πως μητέρα και νεογέννητα ήταν υγιείς. Ευτυχώς το τραύμα της ήταν επιπόλαιο και μπορούσε να πλατσουρίζει αγκαλιά με τα μικρά της.
Στην παραλία μαζεύτηκε κόσμος, καθώς τα νέα μαθαίνονται γρήγορα, που περίμενε με αγωνία να δει τη μικρή φώκια. Τότε από τη θάλασσα ξεπρόβαλε η Μόνα. -Βγαίνει έξω, φώναξε ενθουσιασμένη η μικρή.
Η Μόνα, χωρίς να είναι σίγουρη αν την καταλαβαίνουν, είπε:
-Να προσέχετε τη θάλασσά μας ,γιατί σε λίγα χρόνια, αν συνεχίσετε να τη μολύνετε, θα κινδυνέψουμε και μαζί μας και εσείς. Είμαστε «δεμένοι» στην ίδια αλυσίδα. Τίναξε την ουρά και χάθηκε στα κύματα .
Από τότε ομάδες ανθρώπων καθαρίζουν ακτές και θάλασσες κι ενημερώνουν μέσω Μ.Μ.Ε. τους υπόλοιπους για την υπεραλίευση και την απώλεια βιότοπων, που είναι οι βασικότερες αιτίες εξαφάνισης των ζώων παγκοσμίως.
Η Μόνα πια ξέρει πως θα ζήσει ασφαλής με τα μωρά της σε έναν κόσμο που σέβεται το περιβάλλον.
Όσο για τον Μαύρο Ψαρά, κανείς δεν τον ξαναείδε.